Ricottalı Ekmek ....

Sonunda yaptım. Artık sayfama ricottalı, ya da lorlu ekmek tarifi koymak için her şeye sahibim: Tecrübe ve çektiğimiz fotoğraflar.

Ancak işin tecrübe kısmı biraz karışık. Sizlere vereceğim tarifin en önemli maddesi olan ricotta’yı çok önce, ekmeği ise dün yaptım…

Önce derken, yılın en sevdiğim aylarından birisi olan Ekim’den bahsediyorum. O gün bugündür niyetim bu güzel ve saf peyniri ekmeklerimin içine sokmak.

Ancak fotoğrafın kenarındaki tarihe bakıyorum da zahmetsiz gibi görünse de yine de benden ek mesai istemiş olan ricottayı 29 Ekim’de, yani resmi tatilde yapmışım.
Bu demektir ki eşim evde ve her an tuhaf bir yaramazlıkla iki ayağımı bir pabuca sokacak bir bebeğe karşı en azından 2. kişi elleri temiz bir şekilde hazır beklemekte…

Bir daha hiç göze alamamışım ricotta yapmayı. Bunun iş üzerine iş çıkarmaktan veya Nehir’in yaramazlıklarına karşı daha hazırlıklı olmayı istemekten öte bir nedeni var. İlk cümlede açık ettiğim gibi bir çeşit lor (ama tatlı lor) olarak tanımlayabileceğim bu peyniri nasıl olsa satın alıp da ekmeğime dahil edebilirim diye düşünmüştüm hep..

Sonra bir gün bir lor aldım, dolaba koydum. Niyetim bir iki gün içinde ekmeğe dönüştürmekti onu. Zamanı geldi, loruma döndüm, zehir gibi olmuş bir şey ile karşılaştım. Bir başka kültür şoku daha.

İzmir’de lor dediğimiz şey en az üç beş gün boyunca, kahvaltı sofralarına gelip giden ama güzelliğinden pek bir şey kaybetmeyen bir peynirdir.
Burada ise lor dendi mi “ekşimik”den bahsediyorlarmış meğer. Ve bu ekşimik denen lorumsu şey bir günde bozulurmuş… Bozulan sadece lor olmadı, ricottalı peynirle ilgili hayallerim de bozuldu, suya düşüt tabi o günden sonra.

Anlatmayan derdine derman bulamazmış. Bir arkadaşımın beni yönlendirdiği çok ciddi görünüşlü bir bakkal amca “tuzlayacaksın bu loru, dondurucuya mondurucuya da atmayacaksın, havası kaçar,” diyerek verdi lorunu bana. İşte “tatlı lor,” dedim, ekşimik mekşimik değil bu. Tam da Arman Hoca’nın istediği gibi.

Yazısını okuyun derim ama ben size özetlersem eğer: tatlı lor bulamama sıkıntısını kendi ricottasını kendisi imal etme fırsatına dönüştürmüş Arman hoca. Ben de bu “fırsattan” ders alanlardanım…

Gelelim Ekmeğimin malzemelerine:

1/3 kap süt
1 kap ricotta peyniri (kısaca tuzsuz lor)
2 kaşık sıvıyağ (ya da tereyağı)
1 yumurta
2 1/2 kaşık şeker
1 çay kaşığı tuz
1 tatlı kaşığı mahlep (yumurta kokusuna karşı- isterseniz koymayın)
2 1/4 kap un
1 1/2 çay kaşığı aktif kuru maya (veya biraz daha fazla instant maya)


Netice…
Tabiî ki 2 kap unla ekmek öyle arşa değmez. Kabaracağı kadar kabarır. Fakat ister ricotta deyin ister tatlı lor, her ne ise o, bir ekmeğe bu kadar mı yakışır!!!

Ancak bir tek uyarım olacak, lordan dolayı mı bilmem, kabuk çok kararıyor. Siz benim gibi medium kabuk ayarında değil de light – hafif renk ayarında pişirin ekmeğinizi. Ve beni hatırlayarak dilimleri paylaşın tabiki…


Not: Bu tarifi “endişeli peri” için yazdım. Bir de hayatıma ricotta’yı sokan sn. Arman Kırım için…