Şeker gibi mısır ekmeği (kete gibi ince ancak)

Neredeyse yolun yarısını devirdikten sonra taşındığımız bu memlekete tanımlamalar uydura uydura bir hal oldum…

Sadece bir yerlerin etekleri saymak anlamında 3 tanımlaması var bence bu şehrin:

1-Balkanların etekleri
“Balkanlardan gelen soğuk ve yağışlı hava” nın en çabuk etkilediği yer olduğunu sandığım için.

2-İstanbul’un etekleri (İzmir’de otururken İstanbul’a gitmek 1 gün harcamak demek iken şimdi 1 saatte bu yedi tepeli şehre vasıl olabildiğim ve E5’in bir ucu İstanbul, bir ucu İzmit olduğu için.

3-Karadeniz’in etekleri
Her yer Trabzon Vakf-ı Kebir ekmeği ile, semt pazarları da renkli gözlü sevimli Karadenizlilerle dolup taştığı ve çoğunluk Karadeniz yemeklerine gidecek nebatat ile illaki kendi el yapımları mısır unu sattıkları için….

İşte bu sonuncu madde beni çok oyalıyor…Ara ara yöre halkının “ of of, harika bir yemek çıkar,” diyerek övdüğü ve malzemesini sattığı nimetlerle yemek yapıyorum, damak tadı denen şey çocukluktan gelen bir birikim olduğu için midir nedir, bir tuhaf oluyorum.. Sayfamda yayınlarım umuduyla yaptığım birkaç yemek var ki ne haberiniz oldu, ne de tencere dibini gördük (yazık oldu yani)…

Ancak bu halkın mısır ununa düşkünlüğüne tam destek veriyorum. Ve zaman zaman fabrika çıkışlı değil, köylü elinden çıkma, has be has mısır unları ile ekmek yapmayı çokseviyorum.

Bugün yine o günlerden biriydi. Evimizden (bugün) mısır ekmeği kokusu yayılmasından biraz da Murat Belge sorumludur.

Çünkü biraz gecikmeli olarak okumaya kaldığım yerden devam ettiğim Tarih Boyunca Yemek Kültürü kitabında (dün denk geldiğim bir sayfasında) diyordu ki

“Yakın zamana kadar Anadolu’da mısır en çok Karadeniz Bölgesinde ekilmiştir- yağışı çok, buğday ekecek toprağı ise az olduğu için.”

Hah bin yaşa emi Murat Belge. Sonunda Karadenizliler ve mısır bağlantısının nedenini öğrendim..


1 yumurtayı 2 kaşık şekerle iyice çırpın, tekneye koyun
1 kap süt
4 kaşık zeytinyağı
1/3 kap rendelenmiş kaşar peyniri
1 küçük haşlanmış ve rendelenmiş patates
Yarım çay kaşığı tuz
1 kap un
1 kap mısır unu
Ve 1 çay kaşığı instant maya veya kabartma tozu ekleyin.

Ben hamuru makinede karıştırdım, hamur dediğime bakmayın kek hamuru gibi akıcı bir sonuç elde ediyorsunuz. İyice yağladığım cam tepsiye kaşık ile yaydığım hamuru fırına verip üzerinin kızarmasını bekledim. Isı ve süre size kalmış.

Ancak mısır ekmeğinin neredeyse hiç kabarmayan bir ekmek olduğunu unutmayın. Sonuç olarak kete gibi ince dilimler elde edeceksiniz. Fakat tadı şeker gibiydi şeker.
Özellikle bu yüzden tavsiye ediyorum.

Not:
Fotoğraftaki patchwork tablom hakkında konuşmadan olmaz. Temadan da anlayacağınız üzere kızıma hamileyken diktiğim bir tablo bu. Tam bir ayımı aldı…
En kolay kısmı evler, en zor kısmı leyleğin ince köşeleriydi. Amerikalıların kağıt delme diye bir tekniği var, bizim patchworkçülerde hiç görmediğim. İşte bu bebek taşıyan leylek de bu teknikle yapıldı.

Özetle şöyle. Bu gördüğünüz leyleğin bir patronu var o patron gördüğünüz resmin altında yatıyor (du) tüm dikiş işlemlerimi kağıt üzerinden yaptım. Ardından kağıtları parçaladım. Ama siz yine de anlatıma aldanmayın derim.

Nasıl yapıldığını öğrenmek isteyenler quilting, paper piercing gibi anahtar kelimelerden faydalanabilir. BU arada bu patronu da paperpanache’den indirdim.