Dut Kurulu Ekmek

Marko Polo iyi ki Çin’e gitmiş (ve hatta geri gelmiş)…Ne severim dutu ben… Eşim ile sevgiliyken dut ağacı taşlamaktan (yapraklarına minik taşlar fırlatmak demek daha iyi olacak) ne durumlara düştük.

Efes Otelinin arka sokağı, nam-ı diğer Sevgi Yolu sıra sıra devasa palmiyelerle kaplıdır… Ama köşe başını güzelim bir dut ağacı kapmış işte zamanında…Altına geçip bir şişko dut daha avlarız umuduyla çırpındığımız günleri gülerek hatırlıyorum.

Bir de hamileyken İzmir sokaklarını kaplayan dut ağaçlarından kızıma leke olur diye yemediğimi (eşim “yahu bunlar sokakların malı, kimsenin değil” diye beni ikna etmek için çırpınsa da)..(birinin malını sormadan yiyince bebekte leke yapar derler ya).

Güzelim dutları yiyip yiyip "ay tadı çok kötü" derdi hep eşim. Kız doğduktan sonra itiraflar geldi: Hepsi çok güzelmiş. Dut olur da kötü olur mu?

İşte dutun kurusu, temiz midir pis midir demeden ("sağlığa uygunluk" kurallarını unutturan nadir meyvelerdendir benim için) bir ekmek yapmaya kalkıştım ve pişman olmadım…

Malzemeler mısır unlu, elma soslu ekmek ile neredeyse aynı… Fakat dut eklentisinden dolayı mısır ununu biraz arttırdım, sütü de …
Neyse ben tam olarak yazayım


Malzemeler şöyle:
1/2 kap su
1/2 kap + 2 kaşık süt
3 kaşık elma sosu
2 kaşık şeker
2 çay kaşığı tuz
150 ml (yarım kaptan biraz fazla) mısır unu
2 2/3 kap un
2-1/2 çay kaşığı instant maya

½ kap dut kurusu- süt ile önceden ıslatılmış

Ekmeğimin tadı içine azıcık dut pekmezi katılmış gibi, tatlıca işte. Dutlar tatlarını vermişler tabi dayanamayıp içine sığındkları ekmeğin...

Dut kurusu ekmeği hoş bir tecrübe, hoş bir tat. Ancak daha iyisi de olabilirdi. Biraz araştırma yapayım ben. Bir daha deneyeceğim...